FORUM

Bir arkadaşım avcılık yapıyor.
Bayağı bi zamandır onu avcılıktan vazgeçirmeye çalışıyorum.
Trakus u açıp ona kuş fotoğrafları gösterdim.
Neden öldüren olalım ki. Biz korumaya çalışırız.
İçimizdeki boşluğu doğada dolduruyoruz.

Zaten o ovalara bayırlara dağlara çıkıyoruz.
Emek veriliyor.
Masraflarıda oluyor
Adını avclık değil de fotoğrafçılık koyarsak daha iyi olur.
Belki bir iki kuşu besleriz bi faydamız olur.


Ekipmanı yok. Seçiminde ben yardımcı olmaya çalışıyorum.
Naci abinin eski ekipmanlarını veya yeni bir set kuracağız.
O da bu işi sevdi. Niyeti bu yönde. Kararlı.
Doğaya artık koruma gerekli.
Niyetini bozmadan İnşallah sonunu getiririz.



Forma katılımınız için şimdiden teşekkürler.
Benim ekleyeceğim bir husus yok. forum benim için bu kadar. uzatmadan sıkılmadan yorulmadan.
selamlar.
yola devam.

Avcılığa son.

Doğayı korumak adına fotoğrafçılığa devam...

Bu konuda başarılı olabilmek için öldürmenin verdiği zevkten daha kuvvetli bir zevk almasını sağlamak gerekir arkadaşınız. İnşallah başarılı olursunuz da hiç değilse bir kişinin yaşamı boyunca öldürebileceği kuş ya da hayvan sayısı kadar kazancı olur doğanın.

Öldürmenin verdiği bir zevk var mıdır gerçekten. Varsa ne menem bir zevktir o!.. Anlamak mümkün değil doğrusu.

öldürmekten zevk almak hastalıktır.. Beslenmek için avlanmak ki tabiatta bu hep var dogal algılanabilir.. Ama öldürmekten zevk alma denildimi bana göre kesinlikle ruhsal rahatsızlıktır..

@Avcılara ayrı bir özen göstereceğiz

"Neden avcılar en az gençler kadar daha önemli? Çünkü avcılar milyonlarca yıldır doğanın içinde ve onu gözlüyorlar.”Yaban Hayatı” yaşamlarının varlıklarının bir parçası. Yaşlanan bazı avcılarda çocukları yeğenleri ve torunlarının etkisi ile diyalektik değişim baslar.

Avcılar edindikleri melekeler gereği “shootting”i kolay öğrendiklerinden yaban fotoğrafına çok yatkındırlar. Ama avcılığa devam ederlerse Spinoza gibi lânetliyorlar. Çevreciler onların ürettiklerini yok sayıyorlar, onlarla konuşanların yanına yaklaşanların üzerlerine yıldırımlar yağdırıyorlar. Oysa onlar hallerinden ve geçmişlerinden asla şikâyetçi ve pişman olmayacaklardır. Gerek duyduklarında avlanma aletlerini sandığa gömüp kırda yürümeye devam edeceklerdir.

Burada kişiler tarafından fark edilmenin kolaylığına, evrensel tanınırlılığına, hayranlık duyulmanın sıcak parıltısında yasama arzusuna ulaşacaklardır. Öncelikle aile içinde ve yakın çevresinde takdir edilme duygusunu yakalayacak. Çevresi için ava giderken takındığı tavrı terk edecektir."

www.ornitofoto.org/Sitemizde Felsefe 3



Beni de senin gibi bir arkadaşımın nutukları vazgeçirdi. Hemde öylesine can alıcı yerlerimden vurduki , sonraki zamanlarda ,avlanırken kümede uyuyup kaldım ve halüsinasyon gördüğümde dönüşüm başlamıştı bile makinanızı onlara teslim edin ve izleyin göreceksiniz.

Tüm canlılar yaşama merhaba dedikleri andan itibaren ,en yakındakileri taklit ederek hayata tutunmaya çabalar...insanlar da böyledir...

Konuşma ,beslenme ,kendini tehlikelere karşı koruma ve bazı melekeleri öğrenme taklit yoluyla olur...ta ki kendi kaderini tayin edecek düşünme ve muhakeme yeteneğini kazanıncaya kadar...

Eğitimi ,zekası ve muhakeme yeteneği ile neyin doğru ,neyin yanlış olduğunu öğreninceye kadar birçok hatalar yapabilir...

Aslolan kemale erdiğinde doğruları görmesi ,hatalı davranışlardan vazgeçmesidir...aksi takdirde gün gelir yaptığı hatalar sadece kamuoyunda değil ,kendi vicdanındada rahatsızlık vermeye başlar ;eğer vicdan sahibiyse tabii...

Eski bir günahkar olarak ben de dahil ,birçok avcı çevresinin etkisi ve taklit içgüdüsüyle başlamıştır buna...hele de yaşadığı çevrede doğayla kucaklaşmasına olanak sağlayacak başka bir aktivite yoksa...

Ama gün gelir doğanın bir parçası olduğunu ve doğaya hizmet borcu olduğunu ,öldürerek doğal yaşamla barışık olamıyacağını mutlaka farkeder...

Temennimiz bunu en kısa zamanda farketmesi ,elinden geldiğince doğaya katkıda bulunmasıdır...

Bir avcının ,öldürmekten zevk aldığı için avcılığa başladığını düşünmek biraz insafsızlık olur;çünkü gerçekten bir insanın öldürmekten zevk alması ,bunu hobi olarak kabul etmesi bir rahatsızlıktır...hem de tedavi edilmesi gereken bir rahatsızlık...

Mevcut teknolojik imkanlarla ,doğal yaşamı fotoğraflamak ve gözlem yapmak dışında avcılık gibi bir hobiyi hoşgörmek ve bağışlamak elbetteki mümkün değildir...

Çünkü artık hiç kimsenin avlanarak beslenmesi gerekmiyor ,bunu sadece diğer canlıların yapmasını doğal karşılamalıyız...

ve artık elimizden geldiğince ,onların neslini sürdürmesi ve türlerinin azalmaması için bir şeyler yapmalıyız...

Selamlar ,sevgiler...

Zafer Hocam eline diline sağlık. Kendi adıma anlayamadığım, anlamlandıramadığım, ya da zihnimde toparlayamadığım bazı şeyler vardı, onlar kısmen çözüme kavuştu yazın sayesinde.

Servet Hocam ben de aynen sizin gibi düşünüyorum ama maalesef, o avcılara da sorsanız "Av sünnettendir" der kendilerini temize çıkarırlar.



Şu linke bir bakar mısınız adamlar daha neyi tartışıyor. Esasında bunu tartışıyor olmaları da bir anlamda vicdanen rahatsız olduklarını gösteriyor ama işte bu şekilde rahatlatıveriyorlar kendilerini:



http://www.avkolik.net/forum/diger/arkadaslar-ramazan-ayinda-av-yapilrmi/



Ara bir "Avınız kanlı olsun" dileği geçiriyor ki, kan dondurucu...

Zafer hocamın bu sözleri yaban hayatı geliştirme çabalarında duvara asılmalı...



Hiç avcı olmadım ama trakustaki pek çok üyemiz ve trakustan ayrılmış pek çok küskünümüzün avcılıktan geldiğini biliyorum ve avcılığa tövbe edenlerin doğayı koruduklarına ve iyi fotoğraf çektiklerine inanıyorum. Çabanızı takdir ettim. Selamlar...

Zafer Hoca ma sonuna kadar katılıyorum.

Küçük bir şehirde büyüdüm, ailede avcılık meslekti aynı zamanda (av bayi), bu sebepten çok erken yaşlarda tüfekle tanıştım, ben de avcılık yaptım.

Ancak bu başlangıç "öldürme arzusu" ile olmadı, tamamen yönlendirme ve eğitim ile alakalı. Üniversite yıllarında cezbetmedi, bıraktım. Doğaya olan sevgim ve sonrasında fotoğrafçılığa merak salmam ile alaklı olarak şimdi buradayım.

Sitemize fotoğraf yükleyen, ciddi arazi çalışmaları yapan çoğu kişi de aynı zamanda avcı kökenli.

Ağaç yaşken eğilir. Küçüklerimizi şimdiden kazanmamız gerek, böylelikle bu sevgiyi aşılayabiliriz,

Saygılarımla.