BİR AŞK HİKAYESİ Sol üstteki kare dün çekildi. Kadraja sığmayan daha nice kuş vardı aslında. çok uzak ve yükseklerdi. Ama bir anda öndekiler direksiyonu benim bulunduğum alana doğru kırdı. Binlerceside onu takip etti. Ben adeta şoka girdim.. Tüm bu bahsettiğim olay dün Uluabat Gölü ile Karacabey arasında kalan ovada meydana geldi. Söz konusu alan sulak alan aslında. Çünkü her yıl su taşkınına aylarca maruz kalıyor . ve dün bu yer çok özel bir konuk ağırladı. Söz konusu misafirler dün bu bahsi geçen anda 1 kilometre uzağıma kondu. Kütahya istikametinden geliyorlardı hepsi. Ancak iniş yaptıkları yeri çalılardan ve ağaçllıklardan göremiyordum. Yanlarına gitmekte imkansız çünkü bulunduğum yer ile indikleri yer arasında dere vardı.Tam bir Kör noktadaydım :) Kuşları görebileceğim tarafa gitmem 45 dk sürer. Ve hava kararmak üzereydi. :) Çaresizce uzaktan gördüğüm manzaranın hayranlığıyla yoluma devam edip eve döndüm. Acaba kaç gün kalırlar sorusuyla.. Ertesi gün öğle molasına eve yemeğe geldiğimde tam sofradayken babam aradı. Senin pelikanlar kirmikir köprüsünün dibinde. hemde binlercesi dedi. O an yemek boğazıma düğümlendi. işe gitmeme yarım saat var. Aracım bozuk olduğu için sanayide. Çok kısa bi beyin fırtınasının ardından dedemin taksisini alıp, hızla sofradan kalkıp doğru görüldüğü yere gittim. üzerimdeki iş gereği Takım elbiselerle :) Kuşları köprünün üstünden aramayı planladım. Dereye konmuşlardır diye hesap ettim. Ama o da ne. Vardığımda hiçbirşey yoktu. Çaresizlik içinde bakındım ve bişi göremeyince hüsran ile dönüşe koyuldum. Köprüden geldiğim istikamete doğru dönünce ilerde su birikintisi sandığım beyazlığın pelikan sürüsü olduğunu farkettim. Meğer köprüye şartlandırdığım için kendimi yanından geçtiğim sürüyü farkedememişim. hemen fotoğrafa başladım kalkma ihtimallerine karşı. ve araçla bi yandan yakınlaşmaya. 600 metre kadar uzağımdaydılar ve oraya giden yol yoktu.. Çeltik tarlasının içinde bir nokta çünkü. Araçla 100 metre daha yakınlaştıracak bir yol bulduğum sandım. Meğer balçık çamurmuş. Araç çamura gömüldü. Ben bir yandan batttığım yerden çıkmayı bir yandan fotoğraflamayı sürdürdüm. Araba dedemin ve çok pimpirikli. Vakit az yeni işim ve geç kaldım. Üstüm takım elbise kirletmemem lazım.. Allah zor anımda bana bi güç verdi ve aracı o balçıktan çıkarttım. Araç opel corsa :) Normalde 4x4 aracımla bu tarz çamurlara düşünmeden girdiğim için opel\'in 2 çeker bi araç olduğunu unutmuşum :) Ben çamurdan kurtulunca akıllanmayıp işe geç kalmayı sürdürüp, çekime devam ettim.Baktı baş edemiyor Doğa ana bana bir jest daha yaptı ve hepsi bana doğru uçarak ne hikmetse 200 metreme kadar yakınıöa konmaya başladı. Parça parça geldiler. Mübala yok 5 binden fazla pelikan vardı ve parça parça alana dağılmışlardı. Ve hepsi üreme formunda çok yakışıklıydılar. Gerisi fotoğrafta.. Hikayenin sonunda aracımı yıkatarak dedeme teslim ettim. Bu esnada evimin anahtarlarını kaybettim-Belki düşürdüm. 13.00\'de işe gitmem gerekirken ben 14.15\'te işe varabildim. Ama ne oldu, ak pelikan fotoğraflarını yakından çektim :) Ayrıca göç ile alakalı belki bazı düşünceleri değiştirir. Bu büyük göç olayı her yıl oluyor. Her yıl bu mevsimde Karacabey toplamda onbinlerce pelikanı ağırlıyor. Üredikleri alan belki yok yada çok az. Ama haftalarca kaldıklarına şahit oldum