kuş sevdalısı bir anda dur abi dur... seken uçamayan bir kuş var dedi. arabadan fırladığı gibi dağ tepe peşinden gitti ve kuzgunla geri döndü. yazık be abi uçamıyor, n\ apmak lazım dedi. valla ben de bilmiyorum ama Ankara\ da veteriner fakültesine götürürüm dedim... öğleye kadar çadırımızda misafir oldu, onunla bir çocukla konuşur gibi sohbet etti, gıdısını okşadı, başını okşadı, inanmıyacaksınız ama kuş sakinleşti, abi bu kuş gözleri hep havada arkadaşlarını arıyordur değil mi abi, bu kuş uçmak ister be abi, böyle çok mahsun yazık be abi... kuş sakinleşti ben mahvoldum, o kuşa üzüldü ben hem ona hem kuşa, içimden sus ulan sus artık demek geçti, bu yaşımda ağlamak ağır geldi, içime aktı yaşlar boğazım düğümlendi...
sonra arkadaşları karşılamaya gittiğimizde çadırdan kaçmıştı. kuş sevdalısı, abi n\ olur o kuşa, yazık uçamıyor da, dedi durdu...