Kuşların fotoğrafını çekmeye çalışırken ne kadar heyacanla onlara yaklaşmaya çalışsak da sessiz olup kamufle olup onlarla aramıza ister istemez mesafe koyuyoruz. Ancak bazen meraklı türler bu mesafeyi kendi rızalarıyla yok ediyorlarlar. Bu Kızılgerdan bu pozları verdikten sonra tripoda kondu, etrafımda gezindi, ben hareket etsem de ses çıkarsam da kaçmadı, saatlerce yanımdan ayrılmadı ve en sonunda elimden fıstık yeme noktasına gelindi. Keşke hayvanlara insanlık olarak hepimiz bu güveni doğal bir biçimde her zaman her koşulda verebilsek. Hem işimiz daha kolay olurdu, hem dünya daha güzel.