Ay gökyüzümü Hafif aydınlatırken Zifiri karanlık omuzlarımı Baharın kırkikindi yağmurlar gibi Terk ediyordu... Tenim mayısa hazırlanırken Üzerimde ki kahverengi gömleğime Yaslanıyordum... Ve Yastığımın altında Cevapsız kalmış mektuplarımın Satırları yeniden doğuyordu Hafif aralanmış penceremde Baharın kokuları Odamın tavanın da Kararsız kalmış düşüncelerimin arasına Karıştı... Uzaklara sığınıyordum Mesela kerpiçli bir evin penceresine.... adem demir...