Ay gökyüzümü
Hafif aydınlatırken
Zifiri karanlık omuzlarımı
Baharın kırkikindi yağmurlar gibi
Terk ediyordu...
Tenim mayısa hazırlanırken
Üzerimde ki kahverengi gömleğime
Yaslanıyordum...
Ve
Yastığımın altında
Cevapsız kalmış mektuplarımın
Satırları yeniden doğuyordu
Hafif aralanmış penceremde
Baharın kokuları
Odamın tavanın da
Kararsız kalmış düşüncelerimin arasına
Karıştı...
Uzaklara sığınıyordum
Mesela kerpiçli bir evin penceresine....
adem demir...