Bir yarım ayın ışığında
Yaşıyordum
Ay dereden yıkanırken
Sarılırdım bir ağaçın gövdesine
Yüz hatlarım da yaşama sevinci
Ve en çokta çoçukluğuma kavuşurdum.
Beklemek gibi
Kavuşmakta artık bir sanatı
Her gün kürkünü ters katlayıp
Yağmurda ıslanan çobanda
Akşamları terk etmişti..
Ve
İyi cümleler kuran insanlar gelirdi aklıma
Lakin
Her iyi cümle kuran İnsanlar iyi değildi
Gecenin sakinliğin de
Ağlayan gelinlerin kokusu daha da yoğunlaşırdı dizelerimde..
Tıpkı bir Sevda gibi..