Düşen yalnızlığımın ilk hüzünlü damlası,
Ve sen ve saçlarımda dolaşan ellerin,
Usulca uzaklaşırken tenimden
Sararmış ağaçların,
Yorgun yaprakları misali.
Düşerken toprağın müşfik kucağına,
Şimdi ben,
Hiç gelmeyecek bir aşka,
Hiç yaşanmayacak bir sevdaya,
Hazırlarım kendimi, yeni hüzünlere.
Adem demir