Yüz yıllık bir ağaçın kökünde Uzanıyordum Garip bir rüzgar esiyordu. Ve Rüzgarlar meyhanede devrilmiş bir adam gibi üzerime sarkıyordu… Ay yarılmış elma gibi tepelerden ayrılıyordu Tıpkı haziranda rüzgarsız kaldığım gibi… Yüz yıllık bir ağaçın kökünde Zifiri karanlık terk etmiş Yarılmış ayın ışıkları süzülüyordu yaprakların arasında… Tenime dokunan ışıklardan Düşüncelerim beyaz bir sayfanın uçunda Henüz kırk günlük bir bebek gibi Cümlelerim devrikleşirdi.. Zaman gece yarısının ötesine geçince Loş ışıkta Devrikleşen tepelerden Zamana garip kalırdım. Adem demir