İkindi vakti
Sonsuzluğa karşı oturmuştum.
Sıra sıra duran dağların eteklerinde
Gözlerim nemli
Sözlerim kederli
Biraz okşa gözlerimi
Biraz öp nemli bakışlarımı
Birazdan geçecek
Demir raylardan
Senelerce büyüttüğüm sevdam
Onca emeğim
Bir mevsim gibi terk edecek..
Ve
Kurak bir yazda
Nemli gözlerimle
Bedenimi kemiren yalnızlığımla
Yine savaşacağım tanrıyla..
Adem Demir