Yüz yıllık bir ağaçın kökünde
Uzanıyordum
Garip bir rüzgar esiyordu.
Ve
Rüzgarlar meyhanede devrilmiş bir adam gibi üzerime sarkıyordu
Ay yarılmış elma gibi tepelerden ayrılıyordu
Tıpkı haziranda rüzgarsız kaldığım gibi
Yüz yıllık bir ağaçın kökünde
Zifiri karanlık terk etmiş
Yarılmış ayın ışıkları süzülüyordu yaprakların arasında
Tenime dokunan ışıklardan
Düşüncelerim beyaz bir sayfanın ucunda
Henüz kırk günlük bir bebek gibi
Cümlelerim devrikleşirdi..
Zaman gece yarısının ötesine geçince
Loş ışıkta
Devrikleşen tepelerden
Zamana garip kalırdım.
Adem demir