Kırağı düşmüştü bozkıra,
Biraz yürüdüm...
Yalnız tepelerden.
Dönüp ardıma baktım.
Ölü taşların üzerinden geçtim.
Üşüdüm yalnızlığım gibi.
Bir alıca yaslandım,
Biraz dertleştik,
Biraz gülüştük...
Güneşin sabahtan haberi yoktu,
Tıpkı sen gibi..
Issız tepelerden,
Yarılmış derelerin kıyısına sızdım,
Yarılmış sevdalardan geçtim.
Bir dağın yamacına,
Bir dağ tavşanı gibi sığındım.
Bulutlar süzülüp geçiyordu,
Her seferinde,
Biraz daha tenhalaştı acılarım...
Adem Demir