Bir çocuğun sevgisi gibi, Bir yanım eksik kalırdı kışa.. Seher vaktinde Çıplak ağaçlardan çiseleyenlerle yetinirdim. Ve, Rüzgar sesinin arasından kızılgerdanın yumuşacık sesi geçerdi. Bir dostun kapısına yığılırdım Evde yoklar belki Ve Yine de selamlaşlardım o kapıyla Avlunun gözyaşlarını ardımdan bırakarak yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm Boş bir sokağa vardım. Ve Poyrazın şamarınını yedikçe yüzümde gülümseyen yariklar... Yine dostlar yoktu Yine kızılgerdanin sesinde seni aradim. Seni mi çağırıyordu dersin? Eksiklerimle yürüdüm çok uzaklara, Çok uzun kaldım oralarda.. Oralarda büyüdüm ben! Ne artık bir poyraz, Ne de kapısını açmayan dostlar hüzünlendirirdi beni Kızılgerdanın sesi hüzünlendiriyor beni. Adem DEMİR Şiir konusunda, güzel dokunuşlar yapan; Hüseyin meşe hocama ve Mustafa Kasapoğlu abime armağan ediyorum..