Tekirdağ'da her zaman gittiğim Yazır barajından bu seneki süpriz tür. Göç sırasında tek kalmış. Önce uzaktan kertik attım. sonra arabanın arkasını verip soluma alarak kıyıdan kıyıdan yaklaştım. arazi aracı avantajıyla baraj kenarına oldukça yaklaştım. (daha önce aynı barajda üstü kurumuz toprak/balçık'ın altık çamur olduğu için saplanmışlığım ve köyden traktör geitirip çekilmişliğim var) rahat rahat çektim. sonra diğer kuşları da çektim. dev kanadımız en son sıkılmış olsa gerek oradan uçup gitmeye karar verdi. bana da fotograflamak düştü. kadrajı sığmadı desem yeridir. İzleyen ve yorumlayan Trakuş ailesine selam ve saygılarımla.