Bundan 20 gün önce Ağustosun 19unda Kuyucuk (Kars) Kuş Halkalama İstasyonu ziyaret ettik. Sevgili Emrah ve Önderin misafirperverliği Çağanın yokluğunu pek aratmadı. Bir önceki postada gönderdiğim Poyrazkuşu da aynı yerdendi. Burası sınıra çok yakın bir noktada küçük bir gölcük. ancak Başta Angıtlar olmak üzere çok sayıda kuş türüne ev sahipliği yapan WHITLEY ödüllü bir alan. gölü ikiye ayıran fotoğraftaki toprak yolun üzerinde ve epeyce ileri kısımlarında yüzlerce angıt ve çok sayıda Gribalıkçıl, Gümüşü Martıya ilaveten 7 kadar Kaz, güneşin bunaltan sıckalığı altında istirahat halindeydi.
Bu fotoğraf, sitedeki pek çok güzeli arasında yerini almayacak belki ama bir belge olsun diye ekliyorum. fotoğraftaki angıtların çoğunu keserek, kazları biraz olsun öne çıkarmaya çalıştım. buradakiler Kuyucuktaki angıtların 1/100ü bile değil. Türkiye ve Avrupadaki sayılı angıt populasyonlarından biri olduğunu öğrenmek de pek güzeldi. ne diyelim Allah sayılarını arttırsın ki en azından bunları olsun koruyalım.

Az önce sitede Kuraklık ve Yokolan sulakalanlarımızla ilgili bir yazı eklendiğini gördüm. Sayın bakan, geçen ay Niğdeye gelip yeni bir sulama barajının temellerini attı. her yere baraj, gölet kampanyası hala sürüyor, hemen yanıbaşımızda duran Sultansazlığı "modern sulama" hastalığımız yüzünden kuruyup gittikten sonra hangi akla hizmetse Milli Park yapıldı. Ereğli Sazlıkları, Seyfe Gölü, Tuz Gölü derken, yavaş yavaş memleket elden gidiyor. Düşmanın alamadığını aklımız yüzünden kaybediyoruz. üstelik düşman bir gün gelip çıkartıldığı halde, çölleşen, tuzlanan toprakları geri almak ne mümkün. Gelinen noktada sessiz kalmamız mümkün değil, kendimi tutamayaıp hislerimi kısaca sizlerle paylaşmak istedim. hepinize iyi geceler.