Hazırlıklar tamam. Arazim Kozanlı. Gece kalkılacak. Fotoğraf çekimleri için erken saatlerde uyanmak genelde kolay olur. Ancak sabahında arazi olan gecelerde uyumam gerek diyerek uyumaya çalışmak çok sinir bozucudur. Ne olursa olsun saat geldiğinde ise doğaya kavuşmak engellenemez olur.
Erken saatlerdeki fotoğraf yolculuklarında en sevdiğim şeylerden birisi şehrin az gördüğümüz hallerini izlemektir. Her zaman geçtiğim sokaklar, yollar değişik görünür gözüme. Trafik ışıkları çalışmaz, yollar sanki size aittir. Şehirden kolayca çıkarsınız. Ancak kara yolu biraz farklıdır. Genelde yalnız yaptığım yolculuklarda özellikle gecenin sabaha kavuştuğu saatler bana biraz hüzünlü gelir. Bazen de bu saatlerde neler oluyor bu dünyada sorusunun cevaplarını görmek zevklidir.Hazırlıklar tamam. Arazim Kozanlı. Gece kalkılacak. Fotoğraf çekimleri için erken saatlerde uyanmak genelde kolay olur. Ancak sabahında arazi olan gecelerde uyumam gerek diyerek uyumaya çalışmak çok sinir bozucudur. Ne olursa olsun saat geldiğinde ise doğaya kavuşmak engellenemez olur.
Erken saatlerdeki fotoğraf yolculuklarında en sevdiğim şeylerden birisi şehrin az gördüğümüz hallerini izlemektir. Her zaman geçtiğim sokaklar, yollar değişik görünür gözüme. Trafik ışıkları çalışmaz, yollar sanki size aittir. Şehirden kolayca çıkarsınız. Ancak kara yolu biraz farklıdır. Genelde yalnız yaptığım yolculuklarda özellikle gecenin sabaha kavuştuğu saatler bana biraz hüzünlü gelir. Bazen de bu saatlerde neler oluyor bu dünyada sorusunun cevaplarını görmek zevklidir.Bu satırları yazarken aklıma fotoğrafçı bir arkadaşım ile yaptığımız bir Kozanlı arazisinde yol kenarında bir çobanın sürüsündeki bir koç ile şakalaşması aklıma geldi. Onu kızdırıp sonra da süsmesini engellemeye çalışıyor ve kahkahaları ile bozkırı inletiyordu. Arkadaşımla nasıl yani diye birbirimize baktığımızı hatırlıyorum. Karanlığın yeni dağıldığı bu saatlerde bir insanın bir hayvanla arkadaşlığı, bu neşeli hali bizi çok şaşırtmış, bir o kadar da mutlu etmişti. Kıskanmış olabilir miyiz diye düşünüyorum bazen. Mutluluk kimin cebinde?
devamı
Fotoğraf :Serkan Mutan