Türkiyenin en güney-Batı ucunda, uzun-ince bir yarımada. Yıllardır sık sık gittiğim bu sapa kente
geçen hafta da gittim ve tabii ki gözlerim hep gökyüzündeydi. Öncelikle oralarda ürediğini bildiğim
sevgili Tavşancıl kardeşime gittim. Beni bir kayanın tepesinde bekliyordu. Az sonra ayrıldı ve bir
avla aynı yere dönerek yemeğe başladı ama nedense beni buyur etmedi. Halbuki iyi arkadaş olduğumuzu
düşünüyordum. Az sonra da olasılıkla geçen yılın mahsulü genç tavşancıl, birkaç saniye süreyle
önümden uçarak az öteye kondu. O günü onlarla geçirdim. Diğer günler, bana kertik olacak ve ürediği
bilinen Ak kuyruklu kartalı aramakla geçti ve buldum. Üreyen gökkuzgunların yuvasını, peçeli baykuşu
ararken rastlantısal olarak keşfettim. Veletler ağızlarını kocaman açarak benden mama istediler.
Sahilden 1 mil kadar açıktaki küçük bir adadan bana doğru bir küçük kerkenez geldi! O adada ada
martılarının ürediğini tahmin ediyorum ama adaya gidemedim maalesef. 8-10 palazıyla 3 grup kekliğe
rastladım. Ağzında yılanla yılan kartalı, gökdoğan, birkaç arışahini, kızıl kirazkuşu ve hiç
saksağanın olmayışı diğer keyifli gözlemlerdi:) Bir de bunların yanına sakin bir sahil kentinin
akşam balık-rakı muhabbetini katarsanız...çok keyifli oluyor.