Gövdesi koyu gri ve kanat paneli beyaz olan alttürleri kış konuğu olup Avrupa\'da üreyen kuşlara benzer. Yakındoğu\'daki semirufus alttürünün üst tarafı, boğazı ve göğsünün altı siyah olup bu siyah, alt kısımdaki koyu kırmızıdan kesin bir hatla ayrılır. Kuzeydoğu, İran\'da bulunan phoenicuroides alttürünün üstü daha soluk siyah olup sadece göğüs ortasına kadar uzanır. Türkiye ve kuzey İran\'da bulunan ochruros alttürü değişkendir. Bazıları Avrupa tipi erkeklere, diğerleri semirufus ya da phoenicuroides alttürüne benzer, ancak çoğunluğunda siyah göğsü, kırmızı karnına doğru yumuşak bir geçiş yapar. Bu üç alttürün erkekleri kızılkuyruktan daha koyu üstü, siyah boğazın aşağısına inmesi ve alnında bembeyaz tüylerin olmamasıyla ayrılır. Dişisi kızılkuyruğa benzer, özellikle alt tarafı daha koyu renkli ve kirli görünüşlüdür. Phoenicuroides dişileri renkleriyle kızılkuyruğun dişisine daha yakın olabilir, bu durumda kara kızılkuyruğun daha fazla yerde dolaştığı dikkate alınabilir. Sıkça dizini kırarak çömelip kalkar ve kuyruğunu titretir.

Bitki örtüsüne sahip kayalık alanlara, taşlı yamaçlara, sarp kayalara ve dağlık alanlarda kanyonlara sıkça rastlar. Bu tür aynı zamanda şehirlerde ve kasabalarda insanların yanında yaşayabilir, binaları ve eski anıtlar, park ve bahçeleri tercih edebilir. Aralığa bağlı olarak, her alt tür yerel habitata uyum sağlar.

Ürediği ve yıl boyunca görüldüğü bölgeler: Orta, Güney ve Batı Avrupa ile Anadolu\' nun Batı ve Güneybatısı, Afrika\' nın Kuzeybatısında bazı yüksek alanlar.Üreme amacıyla yaz aylarında bulunduğu bölgeler: Orta ve Doğu Anadolu\' nun Kuzey bölgeleri, Orta ve Doğu Avrupa ile Hazar Denizinin Güneyi.Kış mevsiminde bulunduğu bölgeler: İtalya ve Yunanistan\' ın Kuzeyi, Alpler, İngiltere\' nin Güneybatısı, Portekiz, Kuzeybatı Afrika, Libya, Tunuz ve İsrail\' in Yüksek bölgeleri, Arap Yarımadasının Kuzeyi ile Kızıldenizin Kuzeyi. İzmir civarında yerel adı kırmızıkuyruk olarak bilinir.

Esas olarak çekirge, böcek, Lepidoptera, sinek, karınca, arı, yaban arısı, böcekler, örümcekler, küçük yumuşakçalar ve solucanlar gibi omurgasızlarla beslenir. Ayrıca çilek, meyve ve tohum tüketir. Diyeti bulunduğu yere göre değişir.

Üreme mevsimi coğrafi dağılıma göre değişiklik gösterir. ​Oyuklarda, kayalarda veya duvarlardaki yarıklarda, topraklı yamaçlarda veya kaya yığınlarındaki deliklerde ve hatta bazen yerde yuva yapar. Yuva fincan şeklindedir ve ot, yosun, saç ve tüylerden yapılmıştır. Dişi 4-6 beyaz yumurta bırakır. Kuluçka sadece dişi tarafından 12-13 gün sürer. Yavrular doğumdan 12-17 gün sonra yuvadan ayrılırlar, ancak henüz uçmazlar ve birkaç gün ebeveynlerinin onları böceklerle beslediği yuvanın etrafında kalırlar. Sezon başına iki kuluçka üretir.

Yayılım alanlarında toplam 7,9 ile 18 milyon arasında bir popülasyona sahip oldukları tahmin edilmektedir.

Ağaçlar ve çalılar arasına yerleşir. Genellikle kuyruk sallayarak çok dik dururken görülür. Av ararken zıpladığı yerde beslenmek için aşağı iner. Daha sonra “otur ve bekle” taktiğini kullanır. Esas olarak omurgasızlar ve meyvelerle beslenir. Birçok türde böcek ve örümcek, küçük yumuşakçalar ve solucanlar ile çeşitli bitki türlerinin meyve ve tohumlarını tüketir. Üreme mevsimi boyunca, erkek Kara Kızılkuyruk ​​farklı durumlara göre şarkı söyler. Üreme alanına vardığında ve bölgesini kurmak için şarkı söyler. Bir dişiyi çekmek için ve yuva inşaatının başlangıcına kadar tekrar şarkı söyler. Erkek yuva yerini seçer ve dişi onu inşa eder. Bu zamanda, erkek yumurtlamaya kadar oldukça sessizdir. Kuluçka döneminde civcivler doğana kadar tekrar şarkı söyler ve yavrular bağımsız olana kadar tekrar sessizleşir.

Ötüşü Kızılkuyruk gibi şakımalıdır. Kesik notalardan oluşur. Gıcırdamalı bir sesle biter. Başlıca sesleri, \"Tsip\", \"Tik\" ve Kızılkuyruğa benzer bir \"Takk, Takk\" Ses örneğine bakabilirsiniz.

Türkiye ve Avrupa\' nın Kuşları - DHKD


http://www.garden-birds.co.uk/birds/blackredstart.htm
http://www.birdlife.org/datazone/search/species_search.html?action=SpcHTMDetails.asp&sid=6651&m=0

http://www.kustr.org/?bolum=yoresel