Boyu ve şekliyle bahriye benzer. Başı daha yuvarlak, boynu daha kalın ve kısadır. Gagası siyah, gaga dibi sarıdır, gencinin alt gagasından uca doğru silik bir sarı yayılır, dolayısıyla sarı her yaşta tanımlayıcı bir özelliktir. Bütün giysilerinde bahriden göze kadar inen siyah tepesi, kül rengi boynu ve kontrast yapan açık gri yanaklarıyla ayrılır. Üreme döneminde siyah tepesi, gri yanakları ve kızıl kahverengi boyu ve göğsüyle rahatça tanınır. Kış giysisinde küçük boylu batağanlardan boyu, uzun gagası ve uzunca başıyla ayrılır Uçuşta bir bahri kadar zarif ve ince siluetli değildir, kol teleklerindeki beyaz leke daha küçük, hücum kenarındaki beyaz leke daha kısadır ve omzuna kadar uzanmaz. Kanat deseni kulaklı batağana benzer, ancak daha fazla beyaz vardır.

Renksiz olduğu kış giysisinde kulaklı ve kara boyunlu batağana benzese de, gerek cüssesi, gerekse gaga boyutu ile onlardan ayrılır. Karaboyunlu ve kulaklı batağandan daha büyük, bahriden daha küçüktür. Yaz mevsiminde erişkinler, kırmızı boyun ve beyaz boğazı yüzünden karıştırılamazlar. Kışın, batağanların çoğundan daha koyu renktir, gözün yukarısında beyaz yoktur ve kalın sarımsı bir gagaya sahiptirler. Kızıl Boyunlu Batağan\'ın her ikisi de bu sayfada temsil edilen iki alt türü vardır. Pg grisegena: Doğu Avrupa ve Batı ve WC Asya\'da ürer . Kuzey Denizi\'nin doğusundan Hazar Denizi ve Aral Denizi\'ne kadar kışlar. Pg holbollii: Doğu Rusya\'da, S\'den Mançurya\'ya ve Kuzey Japonya\'ya ve Doğu\'dan Batı\'ya ve Kanada\'da ürer . Kışları Doğu Çin, Kore ve Japonya\'dan Aleutian Adaları\'ndan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri\'ne, Kaliforniya\'ya, ayrıca doğu Kanada ve doğu Amerika Birleşik Devletleri\'nde ve güneyde Florida\'da kışlar.

Kuzey yarımkürenin ılıman kuşağında yaygındır. Türkiye\'de iç göllerden ve kuzeydeki deltalardan üreme kayıtları vardır. Bol su bitkisi bulunan 2-4 metre derinlikte olan göllere ihtiyaç duyar. Diğer batağanlara nazaran suya kolay ulaşabileceği bir yerde, sık sazlık içlerinde yuvalar. Mart-Ekim arasında nehirlerin iyice durgunlaşan bölümleri yakınlarında yada kollarında, karanın denizle suya bağlantısı kesilerek göllük alan oluşturan kesimlerinde ürer. Üreme sonrası nehirle denizin birleştiği kıyılara, balıkla beslenebileceği yerlere ilerler.

Kuzey Avrupa, Kuzey Amerika ve Asya\'nın çeşitli sulak alanlarında ve kıyılarında görülür.

Sucul ve karasal böcekler ve onların larvaları ile, nadiren de balık yavruları ile beslenir.Avlanma şekli genellikle dalarak yada başı suyun altında yüzeyde yüzerektir. Su bitkilerinin suya yakın yaprak yada dallarından da uzanarak avına erişir. Av suyun altında yakalanmış ancak yutulamayacak kadar büyükse yüzeye getirilir. Kafadan yutulacak şekilde hızlı bir manevra ile yada bir anlığına ağızdan bırakılıp tekrar yakalanıp yutulur. Suyun altında genellikle 30 saniye kalır. 3-4 metrelik sularda beslenme boyunca art arda 150-155 dalış yapabilir. Avrupa\'nın çeşitli yerlerinde yapaılan incelemelerde 34 örneğin midelerinde %80 böcek, larva ve benzerlerine rastlanmıştır. Kuzey Avrupa\'da kış aylarındaki incelemelerde midelerinde 25cm. kadar ringa ve yerel balık yavrularıyla beraber kabuklu deniz canlıları ve karides türlerine de rastlanılmıştır.

Kızılboyunlu batağanların midelerinde bolca tüy bulunduğu saptanmıştır. Tüyleri yutmalarının sebebi kesin olarak bilinemese de alt sindirim sistemini sert maddelerden korumaya yönelik böyle bir davranışta bulundukları düşünülmektedir. Gençler ilk uçuşlarını 10 haftalıkken gerçekleştirebilirler. Senede bir kez kuluçkaya yatarlar, nadiren de olsa bu sayı ikiye çıkabilir. Diğer batağanlar gibi yuva kurma dışında genelde suda zaman geçirir. Özellikle geceleri uzun uçuşlar yapar. Alçaktan, aceleci uçuşu vardır. Genellikle insan varlığından fazlaca rahatsız olmaz.

Göçmendir ve geniş bir coğrafyaya yayılır. Üreme dineminden sonra batı palearktikin belli başlı kışlama alanları olan Norveç , İngiltere, Biskey körfezi; Baltık ve Hazar denizleriyle az sayılarda Karadeniz\'de görülürler. Adriyatik ve Ege Denizinde de rastlanılır. Azalan sayılarla, nadir kış ziyaretçisi olarak Güney Akdeniz\'de gözlem kayıtları vardır. Kış aylarında İsviçrenin büyük göllerinde görülürler. Ekim -Mayıs aylarında İngiltere kıyılarında görülürler. Bahar göçleri tekli yada çok küçük gruplar halinde özellikle gece uçuşlarıyla gerçekleşir. Batı bölgelerinden Mart\'ta, Hazar denizi\'nden Nisan\'da göçe başlarlar. Üreyen bireylerin göçü Mayıs başına dek sarkar. Kızıl boyunlu batağanlar sonbaharda günde 13 km yüzerek İsveç ile Finlandiya arasında gidip gelirler.

Estonya\'da 150 çift, Finlandi\'ya da 2000 çift,Danimarka\'da 350-400 çift, Batı Almanya 350 çift, Türkiye\'deki popülasyonu 100-1000 çift ortalama olarak değerlendirilmektedir.

Özellikle üreme dönemlerinde gerek eşini bulabilme, gerekse bölgesel sınırlarını çevreye bildirmek amacıyla yüksek sesle ötüşleriyle dikkat çekerler. Öterken ense tüyleri ve sırt tüylerini kabartarak boyunlarını yukarıya uzatarak yüzerler. Batı Palearktik batağanları arasında en az sosyal olan türdür denilebilir. Üreme dönemi dışında neredeyse tek tek ya da çift olarak yalnıza yakın dağınık bir yaşantı sürerler. Yaz sonunda ve kış tüy değişiminde seyrek gruplar gözlenebilir. Eğer alanda yiyecek bol ise diğer su kuşları arasında da görülürler. Genç bireylerde öncelikle büyüme ve çiftleşme dönemi boyunca tek eşlilik görülür. Çift olma süreci göç sırasında ya da üreme bölgelerinde gözlenir. Yavrulara her iki bireyde bakar. İlk yumurtlamadan çıkan herhangi bir yavru, ikinci yumurtlamada hala anne ile birlikteyse anne tarafından beslenmeye devam edilir.

Üreme döneminde sıkça gür sesi, dalgıca benzeyen uluma, vaklama, tıslama, anırma ve kişnemeye benzeyen sesleri duyulur.

Kaynaklar: WEB adresleri: http://en.wikipedia.org/wiki/Red-necked_Grebe Kitaplar: Türkiye ve Avrupa’nın Kuşları / Syf: 26-27 Kayıtlar: www.kusbank.org Türkiye ve Ortadoğunun kuşları