En yagın toygarlardandır. Gagası oldukça kalın ve sivridir (ancak, örneğin tarla çintesinin gagasından çok daha incedir). İbiği kısa ve küttür, çoğunlukla görünmez. Göğsü sık çizgili, alt tarafı beyazdır. Uçuşta kanatları üçgen, firar hattı açık renktir. Üst tarafı çizgili kirli sarı-kahverengi, omuz tüyleri boyunca yer alan eğik çizgiler tipik toygar desenidir. Tepesi ince çizgilidir, gözünün üzerinde açık renk bir şerit uzanır. Heyecanlandığı zamanlarda kaldırdığı kuyruğunun ortası açık renk, her iki yanı siyah, kenarları ise kalın beyaz ile çevrilidir. Bacakları açık pembe/açıkkahve renktedir. Arka tırnağı uzundur. Tepeli Toygardan ayırt edici özellikleri: Tepeli Toygarın kalkık sivri uzun ibiği varken, Tarlakuşunda kısa, küt az belirgindir. Tepeli Toygarın gagası kalın, uzun ve üst ucu hafif kıvrıkken, Tarlakuşunda çok kalın ve sivridir. Tepeli Toygarın göğüs kısmı ince ve koyu çizgili iken, Tarlakuşunda bu çizgiler daha sıktır, ayrıca Tarlakuşunun kuyruğu daha kısadır, kuyruk yanları beyazdır.

Ağaçsız açık alanları, çiftlikleri, yaylaları, otlakları, kırları, fundalıkları, kıyı kumullarını ve ekili alanları seven bir kuştur.3000 metre yukseklikteki daglardaki duz alanlardada bulunur Yerdeki otların arasında iyi gizlenmiş yuva yapar. Yuva yaparken kurumuş otlar, yosun parçaları, lifli kök parçaları hatta bazen de at kılı kullanır.

Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika\'da yayılış gösterir. Ülkemizde de yaygın olarak görülürler. Ülkemizde iç, batı, kuzey-doğu ve uzak Doğu Anadolu\'da her zaman, Güney ve Kuzey bölgelerde kışın, Doğu Anadolu\'da ise yazın bulunur.

Tohum, dane, salyangoz ve böceklerle beslenir. Ağırlıklı beslenmesini yerde dolaşıp bulduğu tohumlar oluşturur ancak özellikle üreme sezonunda menüsünü böceklerle (örümcekler, güveler, sinekler,omurgasızlar) zenginleştirir.

Bir defada her biri 17-23 mm olan 3-6 yumurta bırakır. Erkeklerinin kanatları dişilerden daha geniştir, bunun sebebi dişilerin uzun süre havada kalıp daha uzun süre öten erkekleri tercih etmeleri ve böylece kanatları güçlü erkeklerin soyunu daha iyi sürdürebilmeleri olduğu tahmin edilmekte.yavrularher iki ebeveyn tarafından beslenir

yaz bitince fazla gorunmezler yuvalarina cekilirler ve normalde gosterdikleri agresif yasam alanlarini koruma tavirlarini bir yana birakarak bunu kuzeyden goc eden tarla kuslariyla kucuk gruplar halinde paylasirlar

Rahatsız edildiğinde, diğer toygarlar gibi yürüyerek ya da koşarak uzaklaşmak yerine yere çömelir. Uçarken yere inmeden hemen önce kurşun gibi kendisini bırakarak düşer. Üreme döneminde kanat çırparak havada asılı kalır ve bu şeklideyken öter. Uçuş sırasında kanat panelini oldukça düz tutar, kanat örtülerini ise gerideki kör noktaya doğru döndürü

Adam aldatan kuşu, bardakçı kuşu, bülüç, cığcık, cığırcık, cıhha, cıkcık, cicige, cicigey, cicike, ciçcili, cida bilbili, ciglaga, cillik, codalı, coday, corruk, çığırnık, dığdı, dığılı, dobidik, dodili, doğiy, domkaylı, dongaylı, dongeyli, donkaylı, dorahilli, dorfil, dubidik, duranik, (Kazım Çapacı) Bayağı Toygar.

Tüneğinden, uçuş sırasında yükselirken ya da havada asılı kaldığı zamanlarda öter. Ötüşü aralıksız 2-3 dakikaya kadar uzayabilir. Sürekli, yumuşak ve melodik ötüşü yakından daha gür, uzaktan ise daha berrak duyulur. Sesi kısa ve bir yükselip bir alçalan ‘pirrip’, tiz ve ince bir ‘siii’. Uçuş sesi: yuvarlamalı bir çirip. bu sade gorunuslu kus 100 e yakin kus turunun sesini taklit edebilir ve otusu yuzyillardir sairlere bestecilere ilham kaynagi olmustur

\"Türkiye ve Avrupanın Kuşları\", (Heinzel, Fitter, Parslow) www.kazimcapaci.com Türkiye`nin Kuşları cep kitabı / Yeşil Atlas tr.wikipedia.org en.wikipedia.org www.garden-birds.co.uk www.rspb.org.uk el Libro Rojo de las Aves de España