Yaşamak, ne kolay, ne zor? Ekmek var pamuktan, ekmek var taştan. Bu en hafif anlatımıyla şans. Ömrü ekmek aramakla geçen ve bu uğurda göl kıyılarından , küçük su birikintilerine kadar yaşam alanını genişleten, kah yalnız kah küçük sürüler halinde yaşama meydan okuyan bu türün önünde ayağa kalkıyorum. Kendine özgü sesleri bana hep sirenleri hatırlatsa da ve beslenme anlarında koşarcasına telaş içinde oluşları yaşamın içinden bir parça gibi.