Her yıl bahar aylarında çalışma ofisimin penceresinden nazlı bir ötüş gelir. İlk bir iki yıl sadece dinleyicisi oldum. Sonraları nereden geldiğini aradım bir süre. En sonunda geçen yıl stadyumu çevreleyen parmaklıklar üzerinde gördüm uzaktan. Kapkara bir leke gibiydi. Makinem ve 70-300 hazır yanımdayken üşenmeyip aşağıya indim. Mümkün olduğu kadar yaklaşmaya çalışıp birkaç defa deklanşöre dokundum. Anlaşılan o ki bizim stadın etrafını çok seviyorlar ve tribünlere giden boşluklarda yuvalar kurmuşlar. Umarım daha çok görüşürüz kendileri ile...