Tanrı akşam yemeğine Buyur etti bedenimi… Toz tutmuş masa da Yıllar baya eskimişti… Bir şarap uzattı… Ellerim uzadı masa da Tanrı terk etti Toz tutmuş sandalyeden.. Gözlerim karanlıkla boğuşurken Karşı duvarda simalar gülüşüyordu.. Bir kaç hikaye konuşuldu duvarlardan… Tanrı yine buyur etti Bir şarap daha Tavandan kireçler dökülüyordu Sokak lambamların yardımıyla Biraz aydınlanıyordu Yıllarca toz tutmuş masa… Masa da, bir şeyler buyur etmek Bir şeyler anlatmak istiyordu Dilim sürgü yemişti… Hafif araladığım penceremde Memleketime hasret kalıyordu… Saatlerim çay demlediğim vakitte varmıştı Bir kaç zeytin, ekmek kırıntısıyla Memleketime kavuşuyordum… Adem demir