Haziranın boğuk sesleri arasında Kukumavlar, keklikler sevişirken Enseme binmiş güneşin altında Bozkırın tenha sokaklarını anlamdırıyordum… İkindiden sonra Güneş ensemden ayrılıp alnıma kavuşurdu Lakin Bir dut ağaçın altında Halen ıraklardaydım.. İnsanlar gelip geçiyordu Kimi kırgın Kimi mutlu geçerdi tenha sokaklarımdan… Bir göçükte kalmış bedenim Halen günbatımın kızılıklarına sevdanlanmıştı.. Bir bakır ustası der ki sevdalanmak o kadar kolay değildir derdi.. Bir kekliğe… Lakin sevdanlanmıştı Göğüme eklediğim kuşları kızılıkları… Sevdanın en ucuz kaldığı bu asırda Hiç baharı olmamış mevsimlere bahar getirir gibi sevdalar getiriyordum Bozkırımın tenha sokaklarına. Adem demir