sevgimizin bir tanesiydin mujgan.. saclari sirtina kadar sirma sirma dokulur, elleri ufacik, gozleri dort defa lacivertti. ve de her ne hikmetse o da bana gonulluydu. oyle bir sevdim ki mujgan\'i, dunyami sasirdim, haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. evimiz, yuvamiz olur, isigimiz yanar, fakir soframiz kurulur gibi geldi. sahil bahcesinde gazoz icerekten gizli gizli mal-u hulya kurardik. sonrada carsilara giderdik. esya begenirdik elden dusme; aynali konsolumuz topuzlu karyolamiz bile olacakti. mujgan\'in her an her bi daim yaninda olacaktim. ama olmadi, gitti.. nikah resimlerimizi de cektirdik. sonra karpuzcu rasit agabeyin kayinbiraderine borc ederekten nisan yuzuklerimizi de yaptirmistik. ama mujgan takmadi bunu, takamadi. ucuverdi elimden. meger gizlice altin bir kafes bulmus kendine. mujgan\'in gelinligini hususi diktirmisler, benim gibi kiralik tel duvak almaya kalkismamislar. oyle sevindim ki. mesut ve bahtiyar olsun diye dualar ettim. mujgan gibi ben de birbirimize verdigimiz sozleri, ettigimiz yeminleri unuttum. bir daha da mahalleye gelmedi mujgan, gelemedi. bizim dar ve eski sokaklara otomobili sigmiyormus dediler. senede birkac ay zaten avrupa\'daymis dediler. zaman sifali bir ilactir unutursun dediler, unuttum bende. hic aklima gelmedi. hatirlamiyorum bile mujgan\'i. hatirlamiyorum. husnu nesedenyana/ah mujgan ah sadri alisik menseili olup yesilcam tarihinin en dokunakli tiratlarindan biridir sanirim. sabri sarioglu\'na yazdigim abuk siiri paylasmaktansa fotografa bu guzellik katik oluversin istedim.. *** ilk ucarim. selamlarimla.