Büyükçekmece. Kuzeyin kuşları şahinler,suların donduğu zorlu kış günlerinde yiyecek bulmakta zorlanır,beslenmek için ülkemize gelirler.Ve bu yüzden soğuk kış günlerinde,düzenli olarak gözlem yaptığım Büyükçekmece Göl havzasında sayıları olağanüstü artar.Biz insanlar hani ‘’ekmek aslanın ağzında’’ deriz ya,bu durum onlar için daha da bin beter.Yerleşik bağ sahibi karga ve saksağanların acımasız saldırıları da eklenince,hayat bu eşiz vahşi masumlar için çekilmez bir hal alır.Bir çok şahin,yeterli besin bulamadığı için yaşam mücadelesini kaybeder. 15 ocak 2010 yine soğuk bir kış günüydü.Büyükçekmece Gölü’nü gezerken rastladım bu bahtsıza.Tünediği ağaçta fotoğraflarını çekerken,sürü hallindeki kargaların saldırısına uğradı.İnsafsız,ölçüsüz saldırıların ardı arkası gelmeyince,öyle çaresiz kaldı ki,canını kurtarmak için çareyi suya inmekte buldu.Ne yapacağını merak edip uzun süre bekledim.Kıyıya doğru yüzdüğünü,ama gücünün tükendiğini gördüm.Yoldan geçenlerin yardımıyla,sığındığı sık çalılığı sardık ve sonunda yakalamayı başardık.Üstünde yara bere yoktu,sadece tükenmişti ve açtı. Evde bakıp beslemek için arabaya aldığımda Sevgili Canan (Atay) ile karşılaştım.Kuşları çok sevdiğini,buna da evinde bakmak istediğini söyledi ve böylece Şahini O’na emanet ettim.Canan’ın ve beslenme ve bakımına,destek veren deneyimli Amerikalı veteriner Dostum Doğan’ın (Luck Simit) himayelerinde,güçlenen,eski sağlığına kavuşan dostumuz 11 şubat 2010 günü,ait olduğu yere,doğaya bırakıldı,özgürlüğüne kavuştu. Bu naçiz fotoğrafımı Doğan’a ve Canan’a ithaf ediyorum.