Baykuşlar ses algılamak için yüzünün tamamını kullanır.
Örneğin, peçeli baykuşun yüzündeki kalp biçimi sık beyaz tüyler, sesleri toplayıp tüylerin altına gömülü kulaklarına aktarmak üzere tasarlanmıştır.
Baykuşlar genellikle gece avlanır. Güçlü bir gece görüşüne sahip olmalarına rağmen fare, tarlafaresi ve beyaz dişli sivrifare ya da soreks gibi avlarını yakalamak için, en belirsiz sesi bile algılama becerilerine güvenirler.
Bir baykuş, kulağına ulaşan sesleri karşılaştırıp kaynaklandıkları yerleri belirleyebilir. Dahası, bir kulağının diğerinden biraz daha yüksekte olması, kuşun hem yatay, hem de dikey bilgi toplamasını kolaylaştırır. Bu kulak yapısıyla, zifiri karanlıkta bile avının yerini tam isabetle belirler. Tamamen sessiz bir uçuşla avının üzerine pike yaparken kurbanının çıkardığı en hafif hışırtıdan bile yararlanır. Pençelerini daha önceden avının kalkışabileceği her türlü kaçış hareketine göre ayarlar ve doğru anı bulunca avını yakalar.
Kaynak: Readers Dıgest / Doğanın 1000 Harikası
Fotoğraf: Murat Çuhadaroğlu
/ http://www.trakus.org/kods_bird/uye/?fsx=2fsdl15@d&idx=113385#.U5FKK3Z1mVQ