Selamlar herkese, Dün(10.10.2009) ODTÜ kampüsü ve Yalıncak tarafında yaptığım ufak bir gezinin kayıtlarını girmek istiyorum. Öncelikle A1 kapısından, sabah güneşin henüz ilk ışıklarıyla aydınlanmaya başladığı saatlerinde giriş yaptım. Ve hemen yanımdan uçup giden Kızıl Şahin neredeyse heyecandan yoldan çıkmama sebep olacaktı. Bunu, gözlemin ne kadar bol geçeceğinin bir işareti olarak gördüm ve hızla arabamı Fizik yokuşuna park edip, emektar dürbünümle birlikte kütüphanenin arkasına doğru yürümeye başladım. Karatavuklar olsun, Sarıasmalar olsun hepsi sanki selam verircesine en güzel şarkılarına başladılar. Vakit kaybetmeden hızla Yalıncağa gideyim dedim ve büyük bir pişmanlıkla KKM\'nin arkasını es geçip Mühendislikler\'e doğru yola çıktım. Yemekhanenin orada bir hareketlilik bir hareketlilik, bir de ne göreyim onlarca uzun kuyruklu baştankara o daldan o dala konuyor, hangisinde yiyecek var onu araştırıyor. Bu kadar yakınlarında fotoğraflarını çekmeye uğraşırken birden sanki güneşin önünden bulut geçmiş gibi oldu. Nedir diye kafamı kaldırmamla, ben diyeyim 1000 siz deyin 2000 leylek sıcak havayla birlikte yükselişe geçmişler. Artık dayanamayıp gözyaşlarımı koyuverdim o muhteşem görüntünün karşısındaki acizliğime karşı. O donmuş halden uyanmamı uzaklardan gelen Alakarga sesleri sağladı, ve iyi ki uyandırmışlar, yoksa bir saatim geçerdi galiba orada. Anladım ki kampüs içinde dolaşarak Yalıncağa varmam çok geç olacak, o yüzden hızla Mescite gittim, kim bilir hangi güzel kuşları göremeden geçtim ama Yalıncağın çağrısına dayanmak çok zordu. Kendimi Yalıncak\'ta bulduğumda çevrem söğüt bülbülleri olsun, küçük ak gerdanlı ötleğenler olsun envai çeşit ötücü kuşla çevrildi. Ve tabi ki derinden gelen hup hup hup sesleri adımlarımı biraz ileride göreceğim ibibiğe doğru yönlendirdi. Anlatamam, o kadar güzel bir hava, o kadar çok çeşit kuş vardı ki, bir an sadece oturup seslerini dinledim, ne gözlem, ne kayıt, sadece keyif çıkardım. Çeşmeye yaklaştığımda ıslıklarımla en neşelisinden bir türkü tutturdum, sonra bir de ne duyayım, cevap verircesine bir İshakkuşu, sabahın bu saatinde neden rahatsız ediyorsun demeye çalışıyor. Hemen içimden özür dileyip çeşmenin soğuk taze suyundan kana kana içtim. Yanımdaki sulukları doldurdum ve gölete doğru inmeye başladım tepenin kenarından. Örumcekkuşları, Kerkenezler, Kızıl Şahinler, kuşlarla birlikte yürüyorum. Ama o da ne, ağacın üstünde belirleyemediğim bir kuş var, dürbünümü kaldırdım, göremiyorum, çıldıracağım, ışık o kadar ters geliyor ki, bir dakika geçti, iki dakika geçti, güneş iyice dürbünümden içeri girip rahatsız ediyor. Bilmem lazım ama, o kuş nedir. Artık güneş o kadar rahatsız etti ki, gözümü kapamak zorunda kaldım. Gözümü kapatınca ne göreyim, bir yanımda dolabım, öbür yanımda “Odtünun Kuşları 1995-2008“ kitabı. Rüya mı görüyorum nedir demeye kalmadan, gerçeklikle yüzyüze geldim. Yalıncak nerede, ben neredeyim. İsmini bir türlü öğrenemediğim kuşların diyarında dürbünüm olmadan, okuyamadığım dilde kitaplardan kuşları öğrenmeye çalışıyorum. Dün gece rüyamda, beni tekrar Yalıncaklarda dolaştıran,Nar çiçeği şahinimle ODTÜ kampüsünde gezintiye çıkartan, bu kitabın hazırlanmasında, yazılmasında, ve bütün aşamalarında emeği geçen herkese çok ama çok teşekkür ediyorum. Değeri çok büyük gerçekten, ellerinize sağlık.Kitabı zahmet edip, uğraşıp yolladığınız için de ne kadar teşekkür etsem azdır. Bir an önce yeni tür kayıtlarının artmasıyla kitabı tekrar basmanız dileğiyle... Ps; Bir tek Bıyıklı baştankaraları göremedim, söyleyin onlara, o kadar da üzülecek bir şey yok. :)))) Ahmet UYSAL Fotoğraf: Naci EYYUPOĞLU