30 Ekim 2009 Acıgöl-Işıklı Gözlemi Uzun zamandır ihmal ettiğim iki değerli alanımı ziyaret için sabah erkenden yola çıktım. Her zamanki gibi Çardak’tan Gemiş’e oradan da Söğüt Dağı’nın etekleri boyunca uzanan yoldan Başmakçı’ya doğru yol aldım. Gölün batısındaki bozkırda kış konuklarımız gökçe delicelerden bir dişi bir erkek birey av arayışındaydı. Direklerin müdavimleri kerkenez ve kızıl şahin alanın diğer yırtıcılarıydı. Akpınar’da gözlem için durup teleskopumu kurdum. Angıt ve tepeli pelikan sayısı inanılmazdı. Binlercesini saymaya çalışmak hem zor hem keyifli idi. Sayım sırasında birden bire tepemde biten turnaların harika sesleriyle heyecanlandım. Yaklaşık 70 bireylik sürü bir yandan koro halinde şarkılarını söylüyor bir yandan da termal eşliğinde yükseliyordu. Doğudan V şeklinde gelen 20’lik bir grup da onlara katıldı. Yeterince yükseldiklerinde dağ sırasını aşmak üzere güneye yönelip gözden kayboldular. Acıgöl’den Işıklı Gölü’ne çevirdim rotayı. Zaman dar olsa da içime doğan, güzel bir şeyler görebileceğime dair hisle yolu çabucak bitirdim. Gölün güneyindeki seddeye dönüp batıya doğru yol aldım. Gölün büyük kısmını görebilecek bir noktada durdum. Dolgu kayalarından birine oturup dürbünle gözleme başladım. Yazdan kalma iki bıyıklı sumru, karabaş martılar, kırk kadar küçük karabatak, bol sayıda büyük ak balıkçıl ve gölün müdavimi saz deliceleri görebildiklerimdi derken kuzeydoğu semalarında bir hava dalaşı gözüme çarptı. Daha dürbüne bile davranmadan içime doğan tür dudaklarımdan döküldü: “Büyük orman kartalı”… Daha önce de Işıklı’da iki kış üst üste kışladığına şahit olduğum bu nadir kartal türü yine buradaydı. Altlı üstlü dalış yapan saz delicesine çok da aldırmadan alçaldı ve uzaktaki sazlıkların arasına indi. Dönüş için aracıma atladım. Geldiğim yöne dönüp seddeyi aşıyordum ki sazların hayli yoğun olduğu bir noktada, yaklaşık yetmiş seksen metre ötemde gözüme bir şey ilişir gibi oldu. Ne olduğundan, ya da orada bir şey olup olmadığından bile emin olamadan bir an duraklayıp sonra tekrar gaza bastım. Ama şüpheme yenik düşüp durdum ve geri gittim. Dürbünü elime aldığımda, “İyi ki geri dönmüşüm.”dedirtecek o muhteşem güzellik karşımda durmuş bana bakıyordu: Genç bir SAZ VAŞAĞI (Saz kedisi)! Dürbünü bırakıp kaçmaması için dua ederek makineyi aldım. Uzak da olsa birkaç karesini çekip tekrar dürbünü aldım ve doyasıya seyrettim bu güzelliği. Hem ilk defa görmenin, hem de Denizli faunasına yeni bir türü eklemiş olmanın mutluluğunu yaşıyordum. Üstelik TRAMEM’deki dört fotoğrafının dördünün de Adana’da çekilmiş olduğunu görünce daha da mutlu oldum. Türün ilk kez Adana dışından da bir kaydı olmuştu. Harika geçen bir günün mutluluğuyla eve dönüş yoluna koyuldum. Okan Koçyiğit (peregrine) Fotoğraflar: Okan Koçyiğit Haberin Tramem versiyonu için: http://www.tramem.org/memeliler/?fsx=2fsdl22@d&sxc=3&id=37