Türkiye’ de üreyen en büyük ebabildir. Akkarınlı Ebabil, zeytin kahverengisi kafası, üst kısımları, göğüs bandı, altları, yanları ve alt kuyrukları vardır. Çene, boğaz ve karın beyazdır, ikincisi uçuş sırasında göze çarpan geniş oval beyaz bir nokta oluşturur. Orak şeklindeki uzun kanatlar, kayarak uçuşu destekler ve aynı zamanda kanat çırparak uçuş sırasında bir avantajdır. Kuyruk hafif çatallıdır ve kuş dikey bir yüzeye tırmandığında destek görevi görür. Kısa, ince gaga siyahtır ve uçarken böcekleri yakalamayı kolaylaştıran çok büyük bir açıklığı vardır. Gözler setiform tüylerle korunan koyu kahverengidir. Kısa bacaklar ve küçük ayaklar siyahtır. Parmaklar, kuş dikey duvarlara konduğunda çok faydalı olan kavisli ve güçlü pençelerle donatılmıştır. İki cinsiyet aynı görünüştedir.

Beyaz karınlı Swift\'in 10 alt türü vardır; -Tm bakeri: Sri Lanka\'da. -Tm nubifugus: Himalayalarda bulunur. -Tm willsi Madagaskar\'da. -Tm marjoriae: NC Namibya ve NW Güney Afrika\'da bulunur. -Tm africanus: Etiyopya\'da Güney Afrika\'nın doğusunda ve SW Angola\'da bulunur. -Tm maximus: Uganda ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti\'nde (Mt Rwenzori) bulunur. -Tm archeri: Kuzey Somali\'de, Güneybatı Arabistan\'da Ürdün ve İsrail\'in güneyinde. -Tm tuneti: Doğudan Fas\'a, Orta Doğu\'ya ve doğudan batı Pakistan\'a görülür. -Tm melba: Güney Avrupa\'da ve Türkiye, Kuzeybatı İran\'da bulunur. -Tm dorabtatai: Hindistan\'ın batısında bulunur. Bu cinsler, az çok koyu renkli tüyleri, kanatları ve gövdesi boyutları ve beyaz tüy yamaları ve pektoral bant genişliği bakımından farklılık gösterir. \"Maximus \" en büyüğüdür, 128 gram ağırlığındadır ve çok koyu, neredeyse siyahımsı tüyleri vardır.

Hemen hemen tüm geçişlerde olduğu gibi, habitat aslında avın yakalanabileceği bir yerdir. Ağaçlar ve binalar gibi birçok engelin bulunduğu alanlardan kaçınır (yuvalama hariç). Tepelerdeki ve dağlardaki kayalıklarda, geçitlerde, kıyı kayalıklarında ve bazen ağaç oyuklarında ürer. Kayalıklardaki mağaralarda ve kaya yarıklarında yuva yapar. Ancak şehirdeki yüksek binaların çatılarında yuvalar. Menzile bağlı olarak genellikle 1500 metrenin altında, bazen 2300 metreye kadar veya daha fazla üreyebilir. Himalayalar\'da 3700 metre yüksekliğe kadar görülmektedir.

On alttür, güney Avrupa\'dan Portekiz\'den Bulgaristan\'a, güneyden Sahra altı Afrika\'ya, Madagaskar ve Hindistan\'a kadar geniş bir yelpazeyi paylaşmaktadır. Türkiye’de yaz konuğudur. İstanbul’ da büyük oranda ebabilin yerini almıştır.

Uçuşu sırasında sinek ve böcekler ile beslenir. Hızlı uçarken yiyeceğini yakalar, büyük gagası sayesinde avını yakalamak için hızlı vuruşlar gerçekleştirebilir. Oldukça fırsatçı bir kuş, karşılaşabileceği her tür böcek kümesini yakalamaya çalışır. Aynı zamanda hala uçarken, yağmur damlalarını yakalarken veya su yüzeylerinde alçaktan uçarken içer. Genellikle yerden yaklaşık 30 ila 40 metre yüksekte beslenir, ancak bazen kötü hava nedeniyle optimum görüş sağlanamaması veya akşamları toplanan birçok böceği yakalamaya ve yemeye hazır olduğunda daha düşük rakımlarda beslendiği gözlemlenmiştir.

Üreme mevsimi, av bolluğuyla yakından ilgilidir. İlkbaharda, kuzey yarımkürede Mart\'tan Ağustos\'a ve Güney Afrika\'da Eylül\'den Ocak\'a kadar gerçekleşir. Akkarınlı ebabil, çıkıntılarda ve uçurumların üzerindeki kaya yarıklarında kurulan kolonilerde ürer, ancak aynı zamanda yüksek binalarda da yuva yapar. Aynı yuvalama alanı, aynı çift tarafından arka arkaya birkaç yıl tekrar kullanılır. Bir koloni 170 çifte kadar destekleyebilir. Yuva, tüyler, bitki lifleri, dallar, bitki tüyleri ve yosunlardan yapılmış fincan şeklindedir. Tüm bu malzemeler tükürük ile birbirine yapışır. Yuva da yine tükürük ile dikey duvara yapıştırılmıştır. Mayıs ayında ürerler, yılda 1 kez yumurtlar. 2 ila 3 adet arasında yumurta bırakılır. Kuluçka süresi 19 - 20 gündür. Tüylenme dönemi yaklaşık 59 - 60 gündür.

Afrika’dan göç eder.

Toplam nüfusu 1.000.000 / 4.000.000 birey olarak gösteriyor. Bu nüfus sabittir ve şu anda tehdit altında görünmemektedir.

Uçuşu hızlı ve karalıdır, kanat çırpışları ebabile göre daha yavaştır, küçük bir doğana benzer.Küçük gruplar halinde dolaşır, gruplar sıkça öter.Ebabillerin bacakları çok kısadır. Bu nedenle hiçbir zaman yere konmaz fakat sivri tırnaklarıyla yarların ve binaların dik duvarlarına rahatça tutunurlar. Hem gündüz hem de gece havada kalırlar,uçarken uyurlar. Yuvalarında sadece üreme döneminde uyurlar. Ebabillerin gürültülü akşam uçuşları özellikle gençlerin uçmaya başladıkları zaman göz kamaştırıcıdır. Uçuş güçlü ve zariftir ve 110km / saat hıza ulaşabilir.

Akkarınlı Ebabil\'in tipik çağrısı, sesi yükselip alçalan ve hızı hızlanan ve ardından \"trihihihihihihihihi ...\" veya hatta \"trrr-titititititi ...\" yavaşlatan, gürültülü ve metalik bir trildir. \"Kee-kee-kee-kee\" ve \"peee-hu\" gibi diğer çağrılar küçük şahinlerin çığlıklarına benzer.

1) Türkiye ve Avrupa\' nın Kuşları, ISBN 9759409828 2)http://www.oiseaux.net/oiseaux/apodiformes/martinet.a.ventre.blanc.html 3) Kuşbank Gözlem Raporları 4)https://avibirds.com/alpine-swift/ 5)https://www.vogelwarte.ch/en/birds/birds-of-switzerland/alpine-swift