Açıklama :
Huş isketesi(Kuzey keten kuşu)
Ketenkuşundan kırmızı tepesi ve siyah gıdısıyla ayrılır.
Kuyruk sokumu ve erkeğin göğsü pembedir.
Kanat teleklerinin kenarlarında beyaz yoktur.
Gencininin gıdısı açık renklidir,kırmızısı yoktur.
Tanımı :
Habiatı :
İbreli ormanlar,huş ormanları,söğüt çalılıkları ve bazen büyük bahçelerde yaşar.
Yayılışı :
Beslenme :
Söğüt ve huş ağacında bulunan minik tohumlarla beslenirler.
Ayrıca gonca,yabani otlar ve küçük böcekler de yerler.
Genelde küçük örümcek ve böcekleri genç yavrularına yedirirler.
Biyolojisi :
Huş isketeleri genelde tek eşlidirler.
Yuvalarını sıkışık fundalıklar ve sık çalı aralarına gizlerler.
Yuvayı ince dallar,otlar,yosun,saç ve ince tüylerle inşa ederler.
Dişi 4-6 yumurta yapar ,kuluçka süreleri 11 gündür.
Erkek dişiyi kuluçka ve yavruların beş günlük olma süresine kadar besler.
Beşinci günden sonra dişi de yuvadan uçarak yem aramaya başlar.
Yavrular 11-12 gün sonra uçmaya başlarlar,ilk uçuş sürecinde çabuk yoruldukları için ebeveynleri kendilerine eşlik eder.
Tam bağımsızlıklarını 26 gün sonra elde ederler.
Göçü :
Huş isketesi soğuğa çok dayanıklıdır,eğer yeteri kadar yem bulabilirlerse kışın göç etmeyebilirler.
Bunun yanında kışın güneye yapılan göçlerin de zamanları yine yem bulabilme şartına bağlı olarak değişir.
Popülasyonu:
Davranışları :
Devamlı hareket halindedir.
Yol kenearlarında bulunan çalılıklar ve böğürtlen benzeri bitkiler arasında dolaşıp beslenirler.
Dallar üzerlerinde baş aşağı asılı dururlar,ayaklarını yiyeceklerini tutmak için kullanırlar.
Yemlerini genelde kışın yerlerde ararlar.
Boğazlarında bulunan keseler büyük parçaları hızla yutmalarına ve saklamalarına yardımcı olur,daha sonra güvenli bir yere giderek beslenirler.
Kışın ağaç üzerlerinden hızla derin karlara atlıyarak tüneller yaparlar ve buralarda tünerler.
Yerel Adlar :
Ses-Ötüşü :
Uçuş sesi:çık-ık-ık ve örr,bu ikisi çoğu kez beraber duyulur.
Bu sesleri ötüşünün temelini oluşturur;çoğu kez dairesel uçuşta öter.
Kaynaklar
Türkiye ve Avrupanın Kuşları...DHKD